Rozmiar amerykańskiego wojska ulegał wahaniom na przestrzeni lat z powodu różnych czynników, takich jak dynamika geopolityczna, ograniczenia budżetowe i wyzwania związane z rekrutacją. Spowodowało to zmniejszenie liczebności personelu czynnego służby na przestrzeni kilku dekad.
Od zakończenia II wojny światowej Stany Zjednoczone utrzymują swoją pozycję jako globalna potęga militarna, ale liczba czynnych członków wojska w armii, marynarce, siłach powietrznych i piechocie morskiej zmieniała się znacznie. Od połowy lat 50. XX wieku do obecnych czasów liczba ta oscylowała od 3,5 miliona do 1,1 miliona.
Według danych Departamentu Obrony, wojsko przekroczyło liczbę 3 milionów żołnierzy tylko sześciokrotnie w ciągu ostatnich 69 lat. Po zakończeniu wojny koreańskiej w 1954 roku liczba członków czynnej służby wynosiła 3,3 miliona. Jednak w następnym roku nastąpił spadek o 11%, a ta tendencja spadkowa utrzymywała się przez kolejne pięć lat. Liczba żołnierzy nie przekroczyła 3 milionów ponownie aż do eskalacji wojny wietnamskiej w 1966 roku, i od zakończenia zimnej wojny nie osiągnęła 2 milionów.
Rozmiar wojska był kształtowany nie tylko przez główne konflikty zbrojne, ale także przez względy budżetowe i postęp technologiczny. W miarę postępu technologii wojskowej, koszty naturalnie wzrastają. Na przykład, koszt wyposażenia żołnierza piechoty Armii w latach 40. XX wieku wynosił około 2600 dolarów (skorygowanych o inflację), ale do 2012 roku wzrósł do 20 000 dolarów. Wprowadzenie bardziej zaawansowanego i droższego sprzętu pozwoliło na zmniejszenie liczby żołnierzy przy jednoczesnym utrzymaniu zdolności bojowych.
Zmienny rozmiar amerykańskiego wojska jest odzwierciedleniem zmieniającego się krajobrazu globalnej polityki, ekonomicznych realiów, z jakimi boryka się kraj, oraz postępu w technologii wojskowej. Dzięki zrozumieniu tych dynamicznych czynników decydenci polityczni mogą podejmować przemyślane decyzje dotyczące wielkości i struktury wojska, aby zapewnić bezpieczeństwo narodowe.