Niedawne badanie NASA sugeruje, że koszty i niebezpieczeństwa związane ze śmieciami orbitalnymi można zmniejszyć, usuwając je. Odłamki orbitalne są coraz większym zmartwieniem operatorów satelitarnych. Badanie oferuje dogłębną analizę kosztów i korzyści naprawy gruzu orbitalnego. Został opublikowany przez Biuro Technologii, Polityki i Strategii NASA 10 marca. W badaniu zbadano różne metody eliminacji zarówno dużych, jak i drobnych śmieci. Ponadto zbadała korzyści, jakie przyniosły one operatorom satelitarnym. Miało to na celu zmniejszenie konieczności wykonywania manewrów unikania i zapobieganie stratom satelitów spowodowanym zderzeniami gruzu.
Z raportu wynika, że niektóre techniki usuwania gruzu z orbity mogą zwrócić się w ciągu mniej niż dziesięciu lat. Najbardziej wydajne metody polegały na usuwaniu drobnych zanieczyszczeń o wielkości od 1 do 10 centymetrów za pomocą laserów naziemnych i kosmicznych. Obie technologie laserowe przyniosłyby korzyści przewyższające ich wydatki w ciągu dekady. Inne skuteczne strategie obejmowały „unikanie kolizji w samą porę”. Obejmuje to rozmieszczanie rakiet lub laserów w celu odepchnięcia śmieci od satelitów lub innych zanieczyszczeń w celu uniknięcia kolizji. W najgorszym przypadku takie metody mogą przynieść korzyści netto dopiero po kilku dekadach.
Zgodnie z raportem, rozwój i wdrażanie zdolności naprawczych mogą wiązać się ze znacznymi kosztami początkowymi. Realizacja korzyści może być opóźniona. W rezultacie może się wydawać, że nie ma wystarczających zachęt do podejmowania szybkich działań. Większe szczątki powracające na Ziemię mogą osiągnąć próg rentowności w ciągu zaledwie 20 do 25 lat. W najgorszym możliwym przypadku może być wymagane nawet sto lat. Podobne ramy czasowe odkryto w badaniu statku kosmicznego „zamiatarki”, który usuwałby drobne śmieci.
Wrażenie, że takie urządzenia mogą być używane jako broń, jest jednym z problemów związanych z wykorzystaniem laserów do usuwania gruzu. Niemniej jednak badanie wykazało, że technologia laserowa do usuwania gruzu nie ma wystarczającej mocy, aby być realną bronią przeciwko działającym satelitom. Zarządzanie percepcją może być jednak trudniejsze.
Co ciekawe, raport wykazał, że dzisiejsze koszty związane ze śmieciami dla operatorów satelitów są niewielkie. Model raportu, który był ograniczony do operatorów amerykańskich, wyliczył, że roczne wydatki tych operatorów wyniosłyby zaledwie 58 milionów dolarów, przy czym większość tej sumy stanowiłyby zarówno wojskowe, jak i komercyjne satelity operacyjne. W sprawozdaniu stwierdzono, że nadal należy brać pod uwagę strategie naprawcze, takie jak te zbadane.
Bhavya Lal, zastępca administratora ds. technologii, polityki i strategii w NASA, podkreślił znaczenie oceny skuteczności łagodzenia, śledzenia, charakteryzacji i środków zaradczych w sposób, który umożliwia porównanie metod redukcji ryzyka obok siebie. Dzięki takim informacjom można zrozumieć najbardziej efektywny portfel redukcji ryzyka. Lal stwierdził, że przed rozpoczęciem drugiej fazy, która udoskonali model i zintegruje jeszcze mniejsze szczątki, NASA zamierzała zorganizować dyskusję przy okrągłym stole z kilkoma zainteresowanymi stronami w celu uzyskania opinii na temat badania.