Astronomowie mają teraz nowe pojęcie o kosmosie. Zostało to przypisane galaktycznej eksplozji przypadkowo odkrytej przez międzynarodowy zespół naukowców. Wykorzystując dane z pierwszego roku obserwacji międzygwiezdnych Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST), zespół przeprowadził analizę. Badanie oferuje świeże pomiary w podczerwieni NGC 1566, znanej również jako Tancerz Hiszpański. Jest jedną z najjaśniejszych galaktyk w naszym pobliskim kosmosie. Naukowcy chcący dowiedzieć się więcej o tym, jak powstają i ewoluują mgławice gwiazdotwórcze, szczególnie zainteresowali się tą galaktyką. Ta galaktyka znajduje się około 40 milionów lat świetlnych od Ziemi i ma bardzo aktywne centrum.
Astronomowie zaobserwowali supernową typu 1a, która jest eksplozją białego karła złożonego z węgla i tlenu. Odkrycia tej eksplozji dokonano przypadkowo. Tak twierdzi Michael Tucker, współautor badania i członek Centrum Kosmologii i Fizyki AstroParticle na Ohio State University. Astronomowie często wykorzystują eksplozje białych karłów jako znaczniki odległości. Przyczyniają się również znacząco do produkcji pierwiastków z grupy żelaza. Pierwiastki te obejmują żelazo, kobalt i nikiel, które są niezbędne w badaniach kosmologii.
Badanie to stało się wykonalne dzięki badaniu PHANGS-JWST. Ponadto zbudowano referencyjny zestaw danych do badania sąsiednich galaktyk, korzystając z obszernego zbioru pomiarów gromad gwiazd. Naukowcy zbadali obrazy centrum supernowej. Badali również, w jaki sposób określone substancje chemiczne są uwalniane do pobliskiego kosmosu w wyniku eksplozji. Rozpad promieniotwórczy to mechanizm, dzięki któremu supernowe uwalniają fotony o wysokiej energii. Badania koncentrowały się na mechanizmie przekształcania izotopu kobaltu-56 w żelazo-56.
Naukowcy zaobserwowali, że wyrzut supernowej był nadal widoczny w podczerwieni przez ponad 200 dni po początkowej eksplozji. Te długości fal byłyby trudne do sfotografowania z ziemi przy użyciu danych z kamer bliskiej i średniej podczerwieni JWST. Badanie potwierdza wiele wcześniejszych teorii naukowych dotyczących funkcjonowania tych skomplikowanych systemów. Dzieje się tak poprzez wykazanie, że w większości przypadków ejecta nie opuszcza granic eksplozji.
Tucker oświadczył: „Te odkrycia potwierdzają prawie 20 lat badań naukowych. Nie odnoszą się one do każdego zapytania. Jednak przynajmniej wykazują, że nasze przypuszczenia nie były całkowicie błędne”. Kilka rzeczy będzie nadal rozwijanych z pomocą przyszłych obserwacji JWST. Obejmują one teorie dotyczące powstawania i ewolucji gwiazd oraz dostęp do dodatkowych typów filtrów obrazujących. Filtry te mogą również pomóc przetestować te teorie, dając większe szanse na zrozumienie zjawisk, które istnieją daleko poza granicami naszej galaktyki.
Ogólnie rzecz biorąc, dzięki obserwacji kosmicznej eksplozji uzyskano nową wiedzę o tym, jak powstał i ewoluował wszechświat. W szczególności skupiono się na rozmieszczeniu atomów żelaza we wszechświecie. Oprócz potwierdzenia wcześniejszych hipotez, badania te otwierają nowe możliwości badań i odkryć. Astrofizycy wciąż są w stanie badać wcześniej nieosiągalne zjawiska kosmiczne dzięki mocy JWST, która nadal ma dla nich niezmierzoną wartość.